آیا از گوش‌درد رنج می‌برید؟ درد تیز در گوش، صدای مبهم و حسی ناخوشایند… بله، عفونت گوش به سراغتان آمده است. اما جای نگرانی نیست! در این مقاله به بررسی عمیق گوش و عفونت‌های مرتبط با آن خواهیم پرداخت. علائم عفونت گوش، علل، انواع، روش‌های تشخیص، درمان و پیشگیری از این بیماری شایع را مرور خواهیم کرد.
با ما همراه باشید تا با زبانی روشن و بیانی علمی، هر آنچه که باید درباره عفونت گوش بدانید را بیاموزید و از این مشکل آزاردهنده رهایی یابید.
عفونت گوش چیست؟
عفونت گوش (که گاهی اوتیت میانی حاد نامیده می‌شود)، یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که گریبانگیر انسان‌ها، به خصوص کودکان، می‌شود. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که بخش‌هایی از گوش، به دلیل ورود عوامل بیماری‌زا مثل باکتری یا ویروس، دچار التهاب و عفونت می‌شوند.
گوش به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود: گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی. عفونت گوش میانی، شایع‌ترین نوع عفونت گوش است که اغلب در اثر تجمع مایعات در پشت پرده صماخ رخ می‌دهد. این تجمع مایعات محیط مناسبی برای رشد و تکثیر باکتری‌ها و ویروس‌ها فراهم می‌کند.
از آنجا که عفونت گوش اغلب به خودی خود برطرف می شود ، درمان ممکن است با کنترل درد و کنترل مشکل آغاز شود. گاهی اوقات ، برای رفع چرک گوش از آنتی بیوتیک استفاده می شود. برخی افراد مستعد ابتلا به عفونت های متعدد گوش هستند. این می تواند باعث مشکلات شنوایی و سایر عوارض جدی شود.
انواع عفونت گوش
سه نوع اصلی از عفونت گوش وجود دارد که هر کدام در بخش‌های مختلف گوش اتفاق می‌افتند:
- اوتیت خارجی: التهاب و عفونت در کانال گوش خارجی، که به “گوش خارجی” معروف است.
- اوتیت میانی: التهاب و عفونت در گوش میانی، که در پشت پرده گوش قرار دارد.
- اوتیت داخلی: التهاب و عفونت در گوش داخلی، که بخش مسئول تعادل و شنوایی ظریف است.
هر کدام از این نوع‌ها علائم و عوارض خاص خود را دارند که در ادامه به طور مفصل بررسی می‌کنیم. اما قبل از آن، اجازه دهید نگاهی به آناتومی گوش بیندازیم تا بهتر متوجه شویم که عفونت در کدام بخش‌ها رخ می‌دهد:
حال شاید با علائم عفونت گوش روبرو هستید، اما نمی‌دانید کدام بخش از گوشتان درگیر شده است! و یا اصلا نمی دانید که عفونت گوش چه علائمی دارد؟ نگران نباشید! در ادامه این مقاله به بررسی علائم و عوارض هر نوع از عفونت گوش می‌پردازیم تا بتوانید به طور دقیق نوع عفونت خود را تشخیص دهید و برای درمان آن اقدام کنید.
علائم و عوارض عفونت گوش
همان‌طور که گفتیم، هر نوع از عفونت گوش علائم و عوارض خاص خود را دارد. شروع علائم و نشانه های عفونت گوش معمولاً سریع است. در این بخش به بررسی این علائم و عوارض می‌پردازیم:
1. اوتیت خارجی (عفونت گوش خارجی)
| علائم عفونت گوش خارجی | درد شدید در گوش: این درد معمولاً با حرکت دادن گوش یا لمس آن تشدید می‌شود.
خارش و سوزش: احساس خارش در داخل گوش و گاهی سوزش می‌تواند نشانه اولیه عفونت باشد. قرمزی و ورم پوست داخل گوش: التهاب و تورم در ناحیه گوش خارجی مشاهده می‌شود. ترشح چرک یا مایع از گوش: ممکن است مایعی با بوی نامطبوع از گوش خارج شود. مشکل در شنوایی: به دلیل انسداد مجرای گوش، شنوایی ممکن است کاهش یابد. |
| عوارض عفونت گوش خارجی | گسترش عفونت: در صورت عدم درمان عفونت گوش و تورم غدد لنفاوی، عفونت می‌تواند به بافت‌های اطراف گوش گسترش یابد.
تشکیل آبسه: ایجاد توده‌های چرکی در اطراف گوش. التهاب شدید: ممکن است به عفونت و التهاب شدیدتری در گوش منجر شود. |
2. اوتیت میانی (عفونت گوش میانی)
| علائم عفونت گوش میانی | درد گوش: معمولاً شدید و مستمر است.
تب: افزایش دمای بدن که معمولاً با دیگر علائم عفونت همراه است. ترشح چرک یا مایع از گوش: ممکن است مایعی زرد یا سبز رنگ از گوش خارج شود. کاهش شنوایی: احساس گرفتگی و کاهش شنوایی به دلیل تجمع مایع در گوش میانی. احساس پری در گوش: احساس وجود فشار یا پر بودن در داخل گوش. سرگیجه و تهوع: این علائم بیشتر در کودکان مشاهده می‌شود. |
| عوارض عفونت گوش میانی | گسترش عفونت: عفونت می‌تواند به استخوان‌های مجاور گوش، عضلات صورت و حتی مغز گسترش یابد.
کم‌شنوایی دائمی: در صورت عدم درمان، کاهش شنوایی ممکن است دائمی شود. مشکلات تعادلی: عفونت ممکن است بر تعادل فرد تاثیر بگذارد. |
3. اوتیت داخلی (عفونت گوش داخلی)
| علائم عفونت گوش داخلی | سرگیجه ناگهانی و شدید: از دست دادن تعادل و چرخش محیط اطراف به صورت ناگهانی.
عدم تعادل: مشکل در حفظ تعادل بدن. حالت تهوع و استفراغ: احساس تهوع و استفراغ به دلیل سرگیجه. وزوز گوش: صدای زنگ یا وزوز گوش. کاهش شنوایی: کاهش شنوایی که معمولاً به صورت ناگهانی و شدید است. |
| خطرات عفونت گوش داخلی | آسیب دائمی به گوش داخلی: می‌تواند منجر به از دست دادن دائمی شنوایی و تعادل شود.
عوارض عصبی: ممکن است مشکلات عصبی و اختلالات حرکتی ایجاد شود. کاهش کیفیت زندگی: به دلیل مشکلات شنوایی و تعادلی، کیفیت زندگی فرد تحت تاثیر قرار می‌گیرد. |
دیگر خطرات عفونت گوش
اگرچه اکثر عفونت‌های گوش بدون عوارض طولانی‌مدت بهبود می‌یابند، اما تکرار مکرر این عفونت‌ها می‌تواند خطرات جدی را به همراه داشته باشد!
- اختلال شنوایی: کاهش شنوایی، به خصوص نوع خفیف و موقتی، در حین یا بعد از عفونت گوش بسیار شایع است. اما جای نگرانی نیست؛ چرا که معمولاً با برطرف شدن عفونت، شنوایی نیز به حالت طبیعی باز می‌گردد. با این حال، تکرار مکرر عفونت گوش یا ماندن مایع در گوش میانی می‌تواند خطرات جدی‌تری را به همراه داشته باشد. در این موارد، احتمال کاهش شنوایی قابل توجه وجود دارد.
- تأخیر در گفتار یا رشد: اگر شنوایی در نوزادان و کودکان نوپا به طور موقت یا دائمی مختل شود ، ممکن است در مهارت های گفتاری ، اجتماعی و رشد دچار تأخیر شوند.
- گسترش عفونت های درمان نشده: عفونت هایی که به درمان پاسخ خوبی نمی دهند ، می توانند به بافت های مجاور سرایت کنند. به عفونت ماستوئید ، برآمدگی استخوانی پشت گوش ، ماستوئیدیت گفته می شود. این عفونت می تواند منجر به آسیب به استخوان و تشکیل کیست های چرکی شود. به ندرت ، عفونت های جدی گوش میانی به سایر بافت های جمجمه ، از جمله مغز یا غشاهای اطراف مغز (مننژیت) گسترش می یابد.
- پاره شدن لاله گوش: بیشتر پارگی های لاله گوش در طی 72 ساعت بهبود می یابند. در برخی موارد ، ترمیم جراحی مورد نیاز است.
نکته مهم: در صورت مشاهده هر یک از این علائم، به خصوص در کودکان، باید به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص و درمان مناسب انجام شود.
در بخش بعدی، به بررسی علل و عوامل زمینه‌ساز عفونت گوش خواهیم پرداخت.
علل عفونت گوش
عفونت گوش می‌تواند تحت تاثیر مجموعه‌ای از عوامل مختلف رخ دهد. این عوامل به طور مستقیم یا غیرمستقیم باعث التهاب و عفونت در گوش می‌شوند. در ادامه به بررسی برخی از شایع‌ترین علل عفونت گوش می‌پردازیم.
1. عفونت‌های تنفسی
عفونت گوش هنگام سرماخوردگی، آنفولانزا و آلرژی‌ها به علت التهاب و تورم لوله‌های استاش است. این لوله‌ها وظیفه تهویه و تخلیه مایعات از گوش میانی را دارند. وقتی این لوله‌ها متورم یا مسدود می‌شوند، مایعات در گوش میانی تجمع می‌یابند و محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ها و ویروس‌ها ایجاد می‌کنند، که منجر به عفونت می‌شود.
2. باکتری‌ها و ویروس‌ها
باکتری‌ها و ویروس‌های مختلف می‌توانند از طریق مجرای گوش یا لوله‌های استاش وارد گوش شوند و باعث عفونت شوند. رایج‌ترین باکتری‌هایی که باعث عفونت گوش می‌شوند شامل استرپتوکوکوس پنومونیه و هموفیلوس آنفلوانزا بوده و می‌توانند به گوش میانی نیز سرایت کنند.
3. خشکی هوا
هوای خشک، به ویژه در فصول سرد سال، می‌تواند باعث تحریک و التهاب مجرای گوش شود. خشکی هوا می‌تواند مجرای گوش را خشک و حساس کند، که این امر خطر عفونت را افزایش می‌دهد، زیرا لایه‌های محافظتی طبیعی گوش کاهش می‌یابند و گوش بیشتر در معرض عوامل عفونی قرار می‌گیرد.
4. شنا و غواصی
ورود آب به گوش، به ویژه در افرادی که لوله‌های تهویه دارند یا در محیط‌های آبی آلوده شنا می‌کنند، می‌تواند باعث تجمع رطوبت در گوش و ایجاد محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها و عفونت قارچی گوش شود. این امر خطر عفونت گوش خارجی یا اوتیت خارجی را افزایش می‌دهد.
5. استفاده از گوش پاک‌کن
استفاده نامناسب از گوش پاک‌کن‌ها می‌تواند جرم گوش را به عمق بیشتری براند و باعث انسداد لوله‌های استاش شود. این انسداد می‌تواند مانع از تخلیه مناسب مایعات از گوش میانی شده و محیطی مناسب برای رشد عوامل عفونی فراهم کند.
عوامل زمینه‌ساز عفونت گوش
علاوه بر علل عفونت گوش، برخی عوامل می‌توانند فرد را نسبت به عفونت گوش آسیب‌پذیرتر کنند. این عوامل ممکن است به دلیل ویژگی‌های جسمی، شرایط محیطی یا عادات زندگی فرد ایجاد شوند. در ادامه به بررسی مهم‌ترین عوامل زمینه‌ساز عفونت گوش می‌پردازیم.
1. کودکان
کودکان به دلیل آناتومی خاص لوله‌های استاش که کوتاه‌تر و باریک‌تر هستند، بیشتر در معرض عفونت گوش قرار دارند. همچنین، سیستم ایمنی کودکان هنوز به طور کامل توسعه نیافته است و این امر آنها را نسبت به عفونت‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند.
2. آلرژی
افرادی که به آلرژی مبتلا هستند، به دلیل التهاب و تورم مجرای تنفسی و لوله‌های استاش، بیشتر در معرض عفونت گوش قرار دارند. آلرژی‌ها می‌توانند باعث تجمع مایعات در گوش میانی شوند و خطر عفونت را افزایش دهند.
3. سیستم ایمنی ضعیف
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، به دلیل بیماری‌های مزمن، مصرف داروهای سرکوب‌کننده ایمنی یا سایر عوامل، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های مختلف از جمله عفونت گوش هستند.
4. قرار گرفتن در معرض دود سیگار
دود سیگار می‌تواند مجاری هوایی و گوش را تحریک کند و باعث افزایش ترشحات و التهاب شود. این تحریک می‌تواند عملکرد لوله‌های استاش را مختل کرده و خطر عفونت گوش را افزایش دهد.
حال شاید با خود فکر کنید که چگونه می‌توان نوع و شدت عفونت گوش را تشخیص داد و از بهترین روش‌های درمانی برای آن آگاه شد؟ در بخش بعدی، به بررسی روش‌های مختلف تشخیص عفونت گوش می‌پردازیم.
تشخیص عفونت گوش
تشخیص عفونت گوش معمولاً توسط پزشک با معاینه فیزیکی و بررسی دقیق گوش انجام می‌شود. در معاینه فیزیکی، پزشک با استفاده از اتوسکوپ، که وسیله‌ای مخصوص برای بررسی داخل گوش است، وضعیت پرده گوش و وجود هرگونه التهاب یا عفونت را بررسی می‌کند تا تغییرات رنگی، تورم، یا ترشحات موجود در داخل گوش را مشاهده کند.
روش‌های پیشرفته تشخیص عفونت گوش
در برخی موارد، ممکن است برای تأیید تشخیص یا بررسی بیشتر، از آزمایش‌های دیگری نیز استفاده شود. این آزمایش‌ها شامل:
| تیمپانومتری | تیمپانومتری فشار پرده گوش را اندازه‌گیری می‌کند و به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص دهد که آیا مایعی پشت پرده گوش تجمع یافته است یا خیر. |
| تست شنوایی (ادیومتری) | این آزمایش لرزش پرده گوش را در پاسخ به امواج صوتی بررسی می‌کند و به ارزیابی میزان شنوایی کمک می‌کند. این تست می‌تواند نشان دهد که عفونت چگونه بر شنوایی تاثیر گذاشته است. |
| آزمایش خون | در صورت مشکوک شدن به عفونت باکتریایی سیستمیک، ممکن است آزمایش خون برای بررسی وجود باکتری در خون انجام شود. این آزمایش می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر نوع عفونت کمک کند. |
تشخیص عفونت گوش در کودکان
تشخیص عفونت گوش در کودکان به دلیل عدم توانایی آنها در بیان دقیق علائم، ممکن است کمی دشوارتر باشد. علائمی مانند گریه مداوم، کشیدن یا دست زدن به گوش، مشکلات خواب، و تب می‌تواند نشانه‌های عفونت گوش در کودکان باشد و علاوه بر معاینه فیزیکی، به علائم و سابقه پزشکی کودک نیز توجه می شود.
در مواردی که تشخیص دشوار است، پزشک ممکن است از روش‌های تصویربرداری مانند رادیوگرافی یا سی‌تی‌اسکن برای بررسی دقیق‌تر ساختارهای داخلی گوش و حفره‌های اطراف آن استفاده کند تا مشکلات پنهان و جزئی را که ممکن است با معاینه معمولی دیده نشوند، شناسایی کند.
تشخیص دقیق و به موقع عفونت گوش از اهمیت زیادی برخوردار است. تشخیص زودهنگام می‌تواند به جلوگیری از عوارض جدی‌تر و درمان سریع‌تر کمک کند. با مراجعه به پزشک و انجام معاینات و آزمایش‌های لازم، می‌توان عفونت گوش را به طور مؤثری مدیریت و درمان کرد.
خب! تا اینجا با انواع، علل و عوارض و خطرات عفونت گوش آشنا شدیم. اما سوال اصلی اینجاست که چگونه می‌توانیم از شر این عفونت آزاردهنده خلاص شویم؟ عفونت گوش را چگونه درمان کنیم؟
در بخش بعدی، به بررسی روش‌های مختلف درمان عفونت گوش در بزرگسالان می‌پردازیم.
درمان عفونت گوش
درمان عفونت گوش به نوع و شدت عفونت بستگی دارد. در برخی موارد، عفونت گوش به طور خود به خود و بدون نیاز به درمان خاصی برطرف می‌شود. با این حال، در موارد دیگر، برای تسریع روند بهبودی و جلوگیری از عوارض، درمان‌های مختلفی توسط پزشک تجویز می‌شود. در ادامه، به درمان پزشکی و درمان خانگی گوش درد و عفونت گوش می پردازیم:
درمان پزشکی عفونت گوش
در این بخش، برخی از درمان های پزشکی عفونت گوش را بررسی می کنیم:
| آنتی‌بیوتیک‌ها | آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌های باکتریایی گوش تجویز می‌شوند و نقش مهمی در از بین بردن باکتری‌های مسبب عفونت ایفا می‌کنند. بهترین آنتی‌بیوتیک برای عفونت گوش شامل پنی‌سیلین و آموکسی‌سیلین هستند. اگر پس از 10 روز مصرف این داروها بهبودی مشاهده نشود، پزشک ممکن است داروهای قوی‌تری مانند کلاریترومایسین، سفپودوکسیم و آزیترومایسین را تجویز کند. |
| مسکن‌ها | قرص برای عفونت گوش، قرص های مسکنی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن هستند که برای تسکین درد و تب استفاده می شوند. این داروها به کاهش التهاب و تسکین علائم عفونت کمک می‌کنند و معمولاً بدون نسخه پزشک قابل تهیه هستند. |
| قطره عفونت گوش | قطره‌های عفونت گوش حاوی آنتی‌بیوتیک یا کورتیکواستروئید، برای کاهش التهاب و عفونت گوش به کار می‌روند و به سرعت علائم را تسکین می‌دهند. بهترین قطره برای عفونت گوش بزرگسالان، سیپروفلوکساسین-دگزامتازون (Ciprodex)، نئومایسین-پلی‌میکسین بی-هیدروکورتیزون (Cortisporin Otic)، اوفلوکساسین (Floxin Otic)، و توبامایسین-دگزامتازون (Tobradex) است. |
| تخلیه مایع | در برخی موارد، ممکن است برای تخلیه مایع یا چرک جمع شده در گوش میانی، از عمل جراحی استفاده شود. این روش معمولاً در موارد شدیدتر عفونت گوش که به درمان‌های معمولی پاسخ نمی‌دهند، انجام می‌شود. پزشک ممکن است از تکنیک‌هایی مانند پاراسنتز یا قرار دادن لوله تهویه در پرده گوش استفاده کند. |
درمان خانگی عفونت گوش
در پاسخ به سوال «برای عفونت گوش چی خوبه؟»، می توان گفت که علاوه بر درمان‌های پزشکی، برخی از درمان‌های خانگی نیز می‌توانند به تسکین علائم عفونت گوش کمک کنند:
| کمپرس گرم | قرار دادن کمپرس گرم روی گوش می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. گرمای ملایم کمپرس باعث افزایش جریان خون در ناحیه ملتهب می‌شود و به تسکین درد کمک می‌کند. |
| استراحت کافی | استراحت کافی به بدن شما کمک می‌کند تا با عفونت مبارزه کند. استراحت و خواب کافی باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود و روند بهبودی را تسریع می‌کند. |
| نوشیدن مایعات فراوان | نوشیدن مایعات فراوان به رقیق شدن مخاط و تخلیه آن از گوش کمک می‌کند. مصرف آب، چای گیاهی و سوپ‌های گرم می‌تواند به تسهیل فرآیند بهبودی کمک کند. |
| مصرف غذاهای مقوی | مصرف غذاهای مقوی و سرشار از ویتامین‌ها و مواد معدنی به تقویت سیستم ایمنی بدن شما کمک می‌کند. میوه‌ها، سبزیجات، مواد غذایی غنی از پروتئین و مواد مغذی دیگر می‌توانند به تسریع روند بهبودی کمک کنند. |
توجه به این نکته ضروری است که درمان خانگی عفونت گوش نباید جایگزین درمان‌های پزشکی شوند، بلکه می‌توانند به عنوان مکملی برای کاهش علائم و تسریع بهبودی مورد استفاده قرار گیرند. در صورت تشدید علائم یا عدم بهبودی پس از چند روز، حتماً باید به پزشک مراجعه کنید.
در بخش پایانی مقاله، به بررسی راه‌های پیشگیری از عفونت گوش می‌پردازیم.
پیشگیری از عفونت گوش
با رعایت برخی اقدامات ساده، می‌توان احتمال ابتلا به عفونت گوش را به طور قابل توجهی کاهش داد. مهم‌ترین راهکارهای پیشگیری از عفونت گوش عبارتند از:
- شستشوی مرتب دست‌ها: شستشوی مرتب دست‌ها با آب و صابون، به خصوص قبل از غذا خوردن و بعد از استفاده از توالت، می‌تواند از انتشار عفونت و ورود میکروب‌ها به گوش جلوگیری کند.
- شیردهی: شیر مادر حاوی آنتی‌بادی‌هایی است که می‌تواند به محافظت از نوزاد در برابر عفونت گوش کمک کند.
- واکسیناسیون: تزریق واکسن‌های پنوموکوک و آنفولانزا می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های گوش ناشی از این میکروب‌ها کمک کند.
- خودداری از سیگار کشیدن: دود سیگار می‌تواند باعث تحریک مجرای گوش و افزایش خطر عفونت شود.
- جلوگیری از قرار گرفتن در معرض دود: تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض دود سیگار، دود حاصل از احتراق و سایر آلاینده‌های هوا خودداری کنید.
- استفاده صحیح از گوش پاک‌کن: از گوش پاک‌کن به طور صحیح و فقط برای تمیز کردن لبه خارجی گوش استفاده کنید. هرگز گوش پاک‌کن را داخل مجرای گوش فرو نکنید.
- درمان سریع سرماخوردگی و آنفولانزا: درمان سریع سرماخوردگی و آنفولانزا می‌تواند از سرایت عفونت به گوش و تبدیل شدن آن به عفونت گوش جلوگیری کند.
- کنترل آلرژی: اگر به آلرژی مبتلا هستید، با مشورت پزشک خود آلرژی‌تان را کنترل کنید.
در مورد کودکان:
- کودکان را در مهدکودک‌های کوچک‌تر ثبت نام کنید: مهدکودک‌های کوچک‌تر با تعداد کودکان کمتر، احتمال شیوع عفونت‌های تنفسی و گوش را کاهش می‌دهند.
- تا جای ممکن از شیشه شیر استفاده نکنید: استفاده از شیشه شیر می‌تواند خطر ابتلا به عفونت گوش را در شیرخواران افزایش دهد.
- از شیر دادن با شیشه در حالت درازکش خودداری کنید: شیر دادن با شیشه در حالت درازکش می‌تواند باعث ورود شیر به گوش میانی و افزایش خطر عفونت شود.
با رعایت این راهکارهای ساده، می‌توانید از سلامت گوش خود و عزیزانتان محافظت کرده و از ابتلا به عفونت گوش پیشگیری کنید.
سوالات متداول
در موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
- اگر علائم شما بیش از یک روز طول بکشد.
- اگر فرزند شما زیر 6 ماه سن دارد و علائم عفونت گوش را دارد.
- اگر درد گوش شما شدید است.
- اگر نوزاد یا کودک شما بعد از سرماخوردگی یا عفونت های دیگر دستگاه تنفسی فوقانی، بی خوابی یا تحریک پذیری دارد.
- اگر ترشح مایع، چرک یا عفونت گوش همراه با خون مشاهده می کنید.
علاوه بر موارد ذکر شده، در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر نیز باید به پزشک مراجعه کنید:
- تب بالا (38 درجه سانتیگراد یا بالاتر)
- سرگیجه یا عدم تعادل
- تورم یا قرمزی گوش
- کاهش ناگهانی شنوایی
- دشواری در صحبت کردن
- درد صورت یا گردن
عفونت گوش عموماً در کمتر از ۳ روز برطرف می‌شود، اما گاهی ممکن است تا یک هفته طول بکشد. نوزادان زیر ۶ ماه که تب یا علائم دیگری از عفونت گوش دارند، نیاز به ویزیت پزشک دارند. اگر کودک شما تب بالای ۳۹ درجه سانتیگراد یا درد شدید در گوش دارد، باید به پزشک مراجعه کنید.
عفونت گوش به طور مستقیم باعث افزایش فشار خون نمی‌شود، اما درد و استرس ناشی از عفونت ممکن است به طور موقت فشار خون را افزایش دهد. اگر علائم شدید هستند، مشورت با پزشک توصیه می‌شود.
عفونت گوش معمولاً خطرناک نیست و اغلب خودبه‌خود بهبود می‌یابد، اما در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند کاهش شنوایی یا گسترش عفونت به دیگر نواحی شود. مراجعه به پزشک در صورت بروز علائم شدید ضروری است.
آموکسی سیلین یکی از موثرترین چرک خشک کن ها برای درمان عفونت گوش است و باید به مدت ۱۰ روز تحت نظارت پزشک مصرف شود.
بخور به طور مستقیم عفونت گوش را درمان نمی‌کند، اما می‌تواند با کاهش احتقان و باز کردن مجاری تنفسی به تسکین علائم مرتبط با عفونت گوش کمک کند.
دمنوش‌های گیاهی مانند بابونه و زنجبیل به دلیل خواص ضد التهابی و تسکین‌دهنده‌شان می‌توانند به کاهش علائم عفونت گوش کمک کنند.